…τόσος λίγος χρόνος! Τα λένε βότσαλα αλλά είναι πέτρες. Ένα τεράστιο λιβάδι από πέτρες και στο βάθος θάλασσα. Δεν ακούω, δεν μιλάω, μόνο βλέπω πέτρες σε όλα τα σχήματα και σε όλα τα μεγέθη. Γεμίζω χούφτες και πετάω με δύναμη τις πέτρες πάνω στις πέτρες. Σκάβω με το φτυάρι και βρίσκω κι άλλες- είναι παντού. Γεμίζω το κουβαδάκι και τις αδειάζω παραδίπλα, ξανά και ξανά. Ο ήχος της πέτρας όταν πέφτει στην πέτρα είναι μαγικός.
Φεύγουμε. Μέχρι την επόμενη φορά θα κοιμάμαι και θα ξυπνάω με τον τρόμο μήπως, όταν ξανάρθουμε, οι πέτρες έχουν κάνει φτερά.
bebisthoughts 