Τρέξε μπέμπη, τρέξε

Υπάρχει ένα παιχνίδι που το λένε τρέξιμο. Παίζεται, όπως και όλα τα παιχνίδια που σέβονται τον εαυτό τους, με έναν παίκτη. Οι κανόνες είναι αυτοί:

1. Τρέχεις κρατώντας στο χέρι κάτι. Ένα κουτάλι, το κοντρόλ, ένα κινητό, το i-pad, ένα ποτήρι νερό. Πάντως, οπωσδήποτε κάτι. Στο άλλο, επίσης.
2. Μπορείς να πίνεις νερό όσο τρέχεις.
3. Μπορείς να κοιτάς πίσω όσο συχνά θέλεις.
4. Αν βρίσκεσαι σε ανοιχτό χώρο, μη σταματήσεις ποτέ. Αν είσαι σε κλειστό, το όριο είναι ο πρώτος τοίχος που θα βρεθεί μπροστά σου. Μην προσπαθήσεις να περάσεις μέσα του- μάλλον δεν γίνεται. Βάλε τα χέρια σου για φρένο. Χωρίς να σου πέσει τίποτα- γίνεται.
5. Κερδίζει αυτός που θα προκαλέσει τις περισσότερες κρίσεις πανικού στους γύρω του.

Έρχονται

Ακούω βήματα. Τί χαρά! Έρχεται επιτέλους το κινητό του μπαμπά και ο μπαμπάς.

Το έχω ακόμα

Το κόλπο με το κράτημα της αναπνοής πάντα πιάνει, σκέφτομαι, με τα χέρια μου γατζωμένα στο κινητό, τα κλειδιά και το ρολόι του κυρίου.

Κάποιος έρχεται

Αν δεν καταφέρω να του αποσπάσω κλειδιά και κινητό τα πρώτα πέντε λεπτά θα το θεωρήσω προσωπική αποτυχία.

Όταν μεγαλώσω

θα γίνω κινητό.