Οι νόμοι του Μέρφι για νήπια

1. Όταν θες να φας κανονικό μπισκότο, το μόνο που έχει μείνει είναι ολικής άλεσης. Υποθέτω, γιατί δεν τα τρώει κανείς.
2. Σε βάζουν τιμωρία τη φορά που το αξίζεις λιγότερο. Για να σε τιμωρήσουν για τις άλλες φορές.
3. Αν πεις ότι θες να δεις τον Μικρό Νικόλα, σε πάνε επίσκεψη στο σπίτι του Νικολάκη αντί να ανοίξουνε απλώς τον υπολογιστή.
4. Ζητάς μπαράκι και οι άλλοι ακούνε ψαράκι. Κι εκεί που θα έτρωγες νοστιμότατο σνακ, καταλήγεις με ψάρι και βραστά λαχανικά.
5. Σου φέρνουν δώρο ακριβό και ποιοτικό παιχνίδι ενώ εσύ απλώς ήθελες κινέζικο των 5 ευρώ από πλανόδιο, με μπαταρίες που μπαινοβγαίνουν και τραγούδια που σπάνε τύμπανα.
6. Όταν θες να φας τα τσίριος που έπεσαν στο πάτωμα, η μαμά έχει προλάβει πριν από εσένα.
7. Όταν θες να πιεις τουλάχιστον 2 κουταλιές από το αγαπημένο σου σιρόπι, έχεις μόλις 36 και 8.
8. Όταν για πρώτη φορά επανέρχεται η όσφρησή σου, μετά από μέρες συναχωμένος, μυρίζει όλο το σπίτι μπρόκολο.
9. Θέλεις για πρώτη φορά να πεις στην ταμία του σουπερμάρκετ πώς σε λένε και αυτή δεν σε ρωτάει ποτέ.
10. Δεν έχεις όρεξη να πεις σε κανένα πώς σε λένε, πόσο χρονών είσαι και αν πας σχολείο, τη στιγμή που μανάβης, κρεοπώλης και υπάλληλος στα τυριά έχουν λυσσάξει να μάθουν.
11. Σου έρχεται να κάνεις κούνια μόνο όταν κάνει άλλο παιδί και περιμένουν άλλα 6 στη σειρά μετά από αυτό.
12. Όταν βολεύει τους γονείς σου σε λένε τρίχρονο, όταν όμως παίρνεις δώρο παιχνίδι για παιδιά άνω των τριών, στο φυλάνε μέχρι να κλείσεις τα τρία.
13. Θα χτυπήσεις το μικρό δαχτυλάκι των ποδιών σου στο πόδι του τραπεζιού, μόνο αφού έχεις βγάλει τις κάλτσες.
14. Όταν η μαμά χαμηλώνει στο ύψος σου για να σου πει κάτι, σπάνια είναι για καλό.
15. Όταν ζητάς να πιεις πορτοκαλάδα, εννοείς κουτάκι και όχι φρεσκοστυμμένο χυμό. Φυσικά, παίρνεις το δεύτερο.
16. Όταν κλειδιά, κοντρόλ ή γυαλιά λείπουν από τη θέση τους, όλοι νομίζουν ότι τα πήρες εσύ. Κι ας είναι τα κλειδιά στην τσέπη τους, τα γυαλιά στη μύτη τους και το κοντρόλ μέσα στην πάνα σου.
17. Τη φορά που έχεις κρύψει στ’ αλήθεια τα κλειδιά κάτω από το κρεβάτι, η μαμά σου ζητάει συγγνώμη που σε υποπτεύθηκε και φωνάζει κλειδαρά. Κρατάς το στόμα σου κλειστό γιατί φοβάσαι για τη ζωή σου.
18. Παίζεις με ένα παιχνίδι που του τέλειωσε η μπαταρία. Τη στιγμή που θα βγάλουν από άλλο παιχνίδι την μπαταρία για να τη βάλουν σε εκείνο που χάλασε, θες πια να παίξεις με το άλλο που του έβγαλαν την μπαταρία.
19. Τη φορά που καταφέρνεις να βγάλεις παντελόνι και μπλούζα μόνος σου, κανένας δεν σε έχει δει.
20. Τη φορά που θα σου έχει σκαλώσει η μπλούζα στο κεφάλι και θα προσπαθείς να την βγάλεις, σε παίρνουν μέχρι και φωτογραφία.
21. Όταν η μαμά παίρνει αγκαλιά την αδελφή σου, κάνεις τα πάντα για να ανέβεις κι εσύ εκεί, από όπου μόλις πριν, με μπουνιές και κλωτσιές, έσπρωχνες για να κατέβεις.
22. Όσον αφορά στην εκπαίδευση τουαλέτας, ποτέ δεν πάει τόσο άσχημα όσο φαίνεται στην αρχή. Πάει ακόμα χειρότερα.

 

Επαγγελματικός αποπροσανατολισμός

Τι ΔΕΝ ΘΕΛΩ να γίνω όταν μεγαλώσω.

• Πλεϊμομπίλ. Έχετε δει τα μαλλιά τους;
• Μεγάλος. Έχετε δει τα μούτρα τους;
• Παλιατζής. Έχετε ακούσει τη φωνή τους;
• Πέπα και Τζορτζ. Παραείναι γουρούνια.
• Μικρός Νικόλας. Παραείναι Μικρός Νικόλας.
• Δεσποινίς Ροντερμάιλερ. Και παρεμφερείς ράτσες.
• Μίκυ Μάους: Ντάξει η φωνή, ντάξει τα αυτιά και η μύτη. Τι κάνεις όμως με την ουρά;
• Ψυχαναλυτής. Ντάξει να μιλάω. Βαριέμαι όμως και ν’ ακούω.
• Life coach. Βαριέμαι και να εμψυχώνω.
• Φαρμακοποιός. Πώς τα ξεχωρίζουνε;
• Πολύτεκνος. Πώς τα ξεχωρίζουνε;
• Σεφ. Δε φτάνει που δεν το τρως, πρέπει και να το μαγειρεύεις;
• Συγγραφέας. Δεν φτάνει που δεν το ζεις, πρέπει και να το γράφεις;
• Κηπουρός. Πολλά χώματα.
• Μετεωρολόγος. Πολλά σύννεφα.
• Εκφωνητής δελτίου ειδήσεων. Θα γέλαγα.
• Σταντ απ κομίντιαν. Θα τα έλεγα σαν να εκφωνώ ειδήσεις.
• Ντετέκτιβ. Σέρλοκ Χολμς, Αγκάθα Κρίστι, Μις Μαρπλ, Λουντ, Αστυνόμος Σαΐνης. Κορεσμός.
• Μπαλαρίνα. Το ροζ τους μου καίει τα μάτια. Λατρεύω όμως τα παπούτσια τους.
• Μπασκετμπολίστας. Εγώ, παρέα με γίγαντες ΔΕΝ κάνω. Λατρεύω όμως τα παπούτσια τους- μπορώ και να κοιμηθώ ΜΕΣΑ σ’ αυτά.
• Τραγουδιστής όπερας: Πλάθιντο Ντομίνγκο, Χρήστος Σαντικάι, Χορωδία Τυπάλδου, Μαζού εντ δε Ζου. Κορεσμός.
• Ποπάυ: Ας μην αλλάζουμε δεκαετία(ες).
• Μικρός Ήρωας. Ας μην αλλάζουμε χιλιετία.
• Μικρός Πρίγκιπας. Ή που θα διπλωνόμουνα στην μπέρτα του ή που θα πατούσα το κασκόλ του.
• Σταχτοπούτα. Ή που θα σκόνταφτα στο δωδεκάποντο ή που θα έτρωγα την αλισίβα.
• Παπουτσωμένος Γάτος: Έχετε δει τα μουστάκια του;
• Πινόκιο: Έχετε δει τα αυτιά του;
• Μπομπ ο Σφουγγαράκης: Έχετε δει το φίλο του;
• Αυτά προς το παρόν δεν θέλω να γίνω. Θα δείτε.

Ποιος θα μιλήσει στις «Γειτονιές»;

Μετά από πολλή σκέψη, καταλήξαμε οικογενειακώς ότι αυτό το μπλογκ θα εκπροσωπηθεί στις Ψηφιακές Γειτονιές,  το πρώτο διαδραστικό συνέδριο για μαμάδες, μπαμπάδες bloggers και όχι μόνο, που διοργανώνει η πάντα φιλόξενη ομάδα των Μικρών Μεγάλων στις 20 Απριλίου, από τη μαμά. Σας παραθέτω το σκεπτικό της απόφασης και νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου…

1. Φοβάμαι ότι δεν θα με καταλαβαίνετε καλά και θα σας κουράσω.
2. Φοβάμαι ότι δεν θα σας καταλαβαίνω καλά και θα με κουράσετε.
3. Θα κλέψω την παράσταση. Να διευκρινίσω: με την κακή έννοια.
4. Θα θέλω να φάω σοκολατάκι.
5. Θα θέλω να φάω το μικρόφωνο.
6. Γιατί, πάνελ από τα δυόμιση; Και μετά, τι; Το Toddlers and Tiaras απέχει ένα βήμα. Το ίδιο και η αποτρίχωση.
7. Γιατί δεν ξέρω τι ρούχα να φορέσω. Κυρίως, τι τσάντα να κρατήσω.
8. Γιατί δεν θέλετε να με δείτε με τα ρούχα που θα επιλέξω να φορέσω. Κυρίως, με την τσάντα που θα κρατήσω.
9. Θα θέλω να μιλήσω από το playroom.
10. Γιατί το συνέδριο έπρεπε να κρατάει ένα τέταρτο. Σόρι, αλλά σε χρόνους νηπίου αυτό είναι τουλάχιστον μια μέρα.
11. Φοβάμαι μην αποκαλύψω too much information. Φοβάται, μάλλον, η μαμά.
12. Γιατί την ώρα που οι άλλες μαμάδες bloggers θα αναφέρονται στις πηγές έμπνευσής τους, θα ανεβώ πάνω στο τραπέζι του πάνελ, θα βγάλω τις κάλτσες μου και θα τις δαγκώσω. Για ζωντανή επίδειξη.
13. Γιατί θέλω να δώσω μια ευκαιρία στη μαμά να πετάξει από πάνω της τη φόρμα και να φτιάξει το μαλλί. Για να φορέσει τα συνεδριακά της: τζιν, το ίδιο μακό, κέφι καλό και τα μαλλιά αλογοουρά, υποθέτω.
14. Εμένα, πάντως, με έπεισα.

Οι δικοί μου Χάνσελ και Γκρέτελ

Κάπως έτσι ακούγεται στα δικά μου αυτιά το παραμύθι του Χάνσελ και της Γκρέτελ, ένα παραμύθι-ύμνος στην αδελφική αγάπη, στα ζαχαρωτά και σε τίποτα άλλο, που όλα τα νήπια θα πρέπει να ξέρουν…

«Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ μεγαλώνουν με την οικογένεια τους σε ένα σπίτι στο δάσος με πολλή αγάπη και λίγο φαγητό- όμως αυτό καθόλου δεν τους πειράζει γιατί είναι και οι δύο μίζεροι στο φαγητό και τους αρέσει που δεν τους κυνηγάνε κάθε λίγο και λιγάκι με το κουτάλι να φάνε. Μια μέρα, οι γονείς τους αποφασίζουν να αφήσουν τα παιδιά μόνα τους στο δάσος προς αναζήτηση καλύτερης τύχης αλλά και για να κάνουν bonding γιατί στο σπίτι όλο τσακώνονται. Τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα που επιτέλους δεν θα χρειάζεται να τρώνε τίποτα, που δεν θα πρέπει να τακτοποιούν τα παιχνίδια τους κάθε βράδυ αλλά και που θα ζουν μόνα τους γιατί είχαν αρχίσει να τους την σπάνε οι γονείς τους.

Όταν, περιπλανώμενοι για ώρες μέσα στο δάσος, φτάνουν σ’ ένα σπίτι φτιαγμένο από γλυκά και ζαχαρωτά, ξενερώνουν απίστευτα γιατί είναι πιο πολύ του αλμυρού αλλά τελικά δοκιμάζουν μια λιχουδιά από το φράκτη ανόρεκτα. Τότε, η ιδιοκτήτρια του σπιτιού, μια γριά που πίστευε για τον εαυτό της ότι ήταν μάγισσα (αλλά απλώς είχε μακριά γκρίζα μαλλιά, μεγάλη μύτη, παλιόρουχα και σκουπόξυλο, εντάξει και καλύβα από ζαχαρωτά, σιγά) τους τιμωρεί επειδή υπάρχει νόμος που δεν επιτρέπει να τρώει κανείς το σπίτι ή μέρος του σπιτιού του άλλου. Κλειδώνει, λοιπόν, τον Χάνσελ σε ένα κλουβί και κάνει τη Γκρέτελ υπηρέτριά της. Το σχέδιο της γριάς που μοιάζει με μάγισσα- αλλά δεν είναι μάγισσα γιατί δεν υπάρχουν μάγισσες, όλοι το ξέρουν αυτό- είναι να παχύνει τον Χάνσελ για να γίνει θρεφτάρι και μετά να φάει και τους δύο μαζί γιατί είχε για γκουρού της τον Χάνιμπαλ Λέκτερ. Ο Χάνσελ δεν καταφέρνει να παχύνει ποτέ γιατί έχει ταινία ενώ η Γκρέτελ προσπαθεί απεγνωσμένα να σκεφτεί ένα σχέδιο απόδρασης.

Μια μέρα λοιπόν, η κακιά μάγισσα που δεν είναι μάγισσα γιατί δεν υπάρχουν μάγισσες αλλά μόνο ανθρωποφάγοι, αποφασίζει ότι ήρθε η στιγμή που θα κάνει το μεγάλο φαγοπότι. Βάζει τη Γκρέτελ να της φτιάξει και μια πίτα γιατί σκέτο κρέας θα τη έγκωνε αλλά την ώρα που προσπαθεί να παγιδέψει τη μικρή για να την κλείσει μέσα στο φούρνο, η Γκρέτελ σκέφτεται πιο γρήγορα και σπρώχνει πρώτη τη γριά στο φούρνο! Τρέχει λοιπόν και ελευθερώνει τον αδερφό της και παίρνοντας τους θησαυρούς της γριάς από τη ζαχαρένια καλύβα γυρνάνε σφαίρα στο σπίτι τους που αυτή τη φορά το βρίσκουν εύκολα, γιατί έτσι. Οι γονείς τους που είχαν στο μεταξύ μετανιώσει –τι να έκαναν οι άνθρωποι, πείναγαν- αλλά όχι ότι είχαν ξεχυθεί και στο δάσος να τους ψάχνουν, υποδέχτηκαν τους θησαυρούς με ανοιχτές αγκάλες, ιδίως όταν είδαν ότι πίσω από τα σακούλια κρύβονταν τα παιδιά τους. Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ πέφτουν ανακουφισμένοι στις αγκαλιές των γονιών τους και τους υπόσχονται πως δεν θα τους καταδώσουν στην Πρόνοια με τον όρο ότι δεν θα ξαναμαζέψουν ποτέ τα παιχνίδια τους και ότι αν φτιάξουν καινούριο σπίτι θα είναι μόνο από πίτσα και τηγανιτές πατάτες. Στη χειρότερη, από τοστ. Αν έζησαν, τώρα, αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, θα σας γελάσω.»

Σύνδεση του μύθου με την πραγματικότητα: Ναι, μπορεί να έχεις συλλάβει τη μαμά να τρώει κρυφά πατατάκια στην τουαλέτα για να μην τη δεις, αλλά το έκανε μόνο και μόνο γιατί ήθελε να σε αποτρέψει από το να φας περιττό αλάτι, άδειες θερμίδες και τρανς λιπαρά. Και, όχι, ούτε κατά διάνοια, δεν της πέρασε από το μυαλό να σε στείλει στο δάσος, για να έχει όλα τα πατατάκια δικά της. Μόνο στο δίπλα δωμάτιο.

Έλα να παίξουμε

Μπαίνεις στο σπίτι της ξαδέρφης σου. Ένας ολόκληρος κόσμος από καινούρια, άπαιχτα παιχνίδια απλώνεται στα πόδια σου. Μια σειρά από αδηφάγες σκέψεις σε κατακλύζουν.

1. Τι πάει να πει δεν είναι δικό μου, να της το δώσω επειδή κλαίει; Εγώ το βρήκα πρώτος, δικό μου είναι. Είναι ζούγκλα εκεί έξω.
2. Έστω ότι δεν πρόλαβα να πάρω το παιχνίδι πρώτος και το παίζει τώρα αυτή. Της το παίρνω. Πρώτον, το έπαιζε λάθος. Δεύτερον, είμαι μεγαλύτερος. Τρίτον, είναι ζούγκλα εκεί έξω.
3. Έστω ότι παίζω ήδη με ένα παιχνίδι και η ξαδέλφη μου πάει να πάρει κάποιο άλλο. Νομίζω ότι οι κανόνες ευγενείας επιτάσσουν να έχω στη διάθεσή μου όλα τα παιχνίδια της, τα παίζω δεν τα παίζω, μόνο και μόνο επειδή είμαι φιλοξενούμενος. Και για να έχω επιλογές.
4. Τι πάει να πει ότι δεν μπορεί να φύγει από το ίδιο της το σπίτι; Θέλω να έχω άπειρες επιλογές και συνδυασμούς παιχνιδιών και να μην νιώθω ανά πάσα στιγμή την απειλή ότι κάποιος μπορεί να μου τα πάρει.
5. Όχι, να μην πάει στο μέσα δωμάτιο. Από εκεί μπορεί να βγει και να μου τα πάρει- αγχώνομαι.
6. Άλλαξα γνώμη. Βαριέμαι μόνος μου. Τώρα θέλω να κάθεται αυτή στον καναπέ ακίνητη και να με κοιτάει που παίζω με τα παιχνίδια της. Θέλω να βλέπω ότι με βλέπει που παίζω. Με τα παιχνίδια ΤΗΣ.
7. Δεν είμαι καθόλου ανταγωνιστικός. ΑΥΤΗ έχει ΚΑΛΥΤΕΡΑ παιχνίδια.
8. Να παίξουμε μαζί; Θα μπορούσε να είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο αν δεν σήκωνε μήνυση.
9. Τι σημαίνει ότι πρέπει να κάνω ότι μου λέτε μόνο και μόνο επειδή κλαίει κάποιος; Δεχόμαστε τελικά ότι το κλάμα είναι μέσο άσκησης πίεσης;
10. Αφού το δεχόμαστε, υπενθυμίζω: το κλάμα είναι επιχείρημα όταν κλαίω ΕΓΩ και διατάραξη κοινής ησυχίας όταν κλαίει οποιοσδήποτε ΑΛΛΟΣ.
11. Κουράστηκα. Θέλω να φύγουμε. Σιγά τα παιχνίδια…