Μαμά, γερνάω

Σημάδια που δείχνουν ότι μεγαλώνεις:

1. Ανοίγεις και κλείνεις το φως στο δωμάτιο για να ανάψει και να σβήσει το φως στο δωμάτιο και όχι μόνο για προσωπική σου διασκέδαση.
2. Αρχίζει να σου περνά δειλά απ’ το μυαλό η σκέψη πως ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να κάνει τσίσα και κακά απάνω του. Και πάλι, όχι.
3. Οι ζωγραφιές σου αρχίζουν να σημαίνουν κάτι. Και πάλι, όχι.
4. Μπορείς να ξεφυλλίσεις ένα ολόκληρο βιβλίο χωρίς απαραίτητα να το σκίσεις.
5. Δεν θ’ αντάλλαζες πια όλα σου τα παιχνίδια με ένα τάπερ.
6. Το σενάριο να μην κοιμηθείς 2-3 βράδια στη σειρά δεν σου φαίνεται πια το ίδιο ελκυστικό.
7. Οι περισσότεροι φίλοι σου πάνε παιδικό σταθμό.΄
8. Όταν ανεβαίνεις στο τραπέζι και γυρίζεις γύρω-γύρω από το βάζο, σου περνάει φευγαλέα απ’ το μυαλό η σκέψη ότι μπορεί και να πέσεις.
9. Κάνεις παρέα με μικρότερους.
10. Αρχίζεις και βλέπεις φανατικά Κων/νου και Ελένης. Και Καφέ της Χαράς. Θεωρείς τον Χ. Ρώμα τον σημαντικότερο δημιουργό της γενιάς του. Και της γενιάς σου.
11. Αναρωτιέσαι για πρώτη φορά αν υπάρχει ζωή μετά τη πιπίλα. Καταλήγεις πως όχι.
12. Πιάνεις τον εαυτό σου να σιγοτραγουδά την αλφαβήτα.
13. Πιάνεις τον εαυτό σου.
14. Έχεις ενδυματολογική άποψη mix&match. Τελείως.
15. Μιλάς -τύπου.

 

Το δωμάτιο του μπέμπη

Επειδή πολύς λόγος γίνεται στο ίντερνετ για τα δωμάτια των παιδιών, έφτασε η ώρα να σας παρουσιάσω και το δικό μου δωμάτιο.

Το βασικό του θέμα είναι ο ‘αφηρημένος εξπρεσιονισμός’ ή, σε άπταιστα ελληνικά, οι ‘μουτζαλίτσες’. Η εκτέλεσή του θέματος δεν ήταν και τόσο εύκολη καθώς το εμπόριο δεν διαθέτει τέτοιες ταπετσαρίες, βάλε κι ότι ο Τζάκσον Πόλοκ έχει πεθάνει. Ανέλαβα λοιπόν δράση και ζωγράφισα εγώ τις μουτζαλίτσες στον τοίχο- πάντα με πολλή αγάπη.

Υπάρχουν, φυσικά, και παράπλευρα θέματα: αυτοκόλλητα πάνω σε αυτοκόλλητα, σκισμένα αυτοκόλλητα πάνω σε σκισμένα αυτοκόλλητα, ίχνη από πλαστελίνες, ίχνη από κόλλα, ίχνη από ίχνη…

Για τα έπιπλα, μετά από τρελή έρευνα 10 λεπτών, καταλήξαμε ικέα, γιατί θέλαμε να είναι μοναδικά και να μην τα έχει κανένα άλλο παιδάκι στην Ελλάδα και την Ευρώπη και γιατί λατρεύω το σκανδιναβικό ντιζάιν, το σκανδιναβικό κρύο και το σκανδιναβικό κεφτεδάκι.

Ένα σούπερ γλυκούλι πατημένο φωτιστικό συμπληρώνει αυτήν την όμορφη, σούπερ ατμόσφαιρα ενώ ο σωρός με τα παιχνίδια στο πάτωμα και τη ραφιέρα να χάσκει άδεια δίνει την ηρεμία και τη γαλήνη που κάθε μπέμπης χρειάζεται για να μεγαλώσει με ασφάλεια.

Σε μια έκρηξη μεγαλοψυχίας, δεν θα αναφερθώ καθόλου στο γεγονός ότι μοιράζομαι αυτό το γλυκούλι δωμάτιο με τη γλυκούλα αδελφή μου ενώ υπάρχει και ένα τρίτο δωμάτιο στο σπίτι όπου οι γονείς μου διατηρούν το γραφείο τους: έναν χώρο με άπειρα βιβλία που κανείς δεν διαβάζει ποτέ και έναν υπολογιστή στον οποίο σαχλαμαρίζουν όλη τη μέρα στο ίντερνετ- όταν δεν βλέπω χάιντι και μίκυ. Κατόπιν τούτων, το ότι  μοιράζομαι και εγώ τις νύχτες κάποιες ώρες το κρεβάτι τους, ας καταχωρηθεί ως απλή πράξη απόδοσης δικαιοσύνης.

 

Υγ1: εντάξει, θα κάνουμε ανακαίνιση. Υγ2: κατά βάθος, πάντα ονειρευόμουνα ένα δωμάτιο με θέμα ‘αυτοκινητάκια’ αλλά όταν έδειξα στη μαμά το κόκκινο κρεβάτι-αυτοκίνητο που ήθελα, έπαθε κρίση πανικού και έτσι όλοι συμβιβαστήκαμε με την αμέσως επόμενη επιλογή μου.

Αν ήξερες τις νύχτες μου

Αυτό που λένε για τα διπλά κρεβάτια -διευκρινίζω όχι υπέρδιπλα- ότι χωράνε μόνο δύο άτομα, κατά προτίμηση ενήλικα, δεν ισχύει. Προτείνω το ακόλουθο πείραμα σε εφτά απλά βήματα και θα καταλάβετε:

1. Βγάζετε τα κάγκελα της κούνιας και από το μικρό παιδί της οικογένειας. Στο μεγαλύτερο, το λάθος το έχετε κάνει ήδη.
2. Πηγαίνετε δυο-τρεις φορές το κάθε παιδί στο κρεβάτι του, αμέσως μόλις έρθει στο δικό σας, διαφορετική ώρα το κάθε παιδί, διαφορετική ώρα την κάθε νύχτα.
3. Μην κοιτάτε την ώρα. Σας κάμπτει το ηθικό.
4. Αρκετά, σταματήστε τώρα! Χτυπάτε τα πόδια και τα κεφάλια των παιδιών σας σε πόρτες και γωνίες -κοιμάστε όρθιοι! Και μη τα πετάτε από ψηλά στο κρεβάτι- ξυπνάνε. Ξανά.
5. Απολαύστε τώρα και οι τέσσερις έναν υπέροχο ύπνο, με καύσωνα, στο διπλό –διευκρινίζω όχι υπέρδιπλο- κρεβάτι σας με κλωτσιές, μπουνιές, κουτουλιές, μαλλιά στο στόμα, πάνες στο κεφάλι, πόδια στο μαξιλάρι, κεφάλια στις πατούσες σας, πιπίλες στα στόματά σας, κροταλίσματα δοντιών, πατούσες στα στόματα, ελεύθερες πτώσεις –δικές σας- στο πάτωμα και όταν ξυπνήσετε το πρωί, ευχηθείτε ότι όλο αυτό ήταν ένα όνειρο που δεν θα ξαναδείτε και την επόμενη νύχτα.
6. Μια υπέροχη μέρα ξημερώνει. Αντιμετωπίστε την όπως-όπως.
7. Βραδιάζει. Ξαναδείτε το ίδιο όνειρο. Με ελαφρές παραλλαγές σε ωράριο και συσχετισμούς…

Toy Story

Όποιος έχει δει την ταινία “Η ιστορία των παιχνιδιών” θα ξέρει ότι τις ώρες που κοιμόμαστε, τα παιχνίδια ζουν μια δική τους, παράλληλη ζωή με τη δική μας. Καμία φορά που ξυπνάω κι εγώ τα βράδια, τα έχω δει να παντρεύονται, να  κάνουν παιδιά, να κάνουν τραπέζια, να χορεύουν, να μαλώνουν, να παίζουν κρυφτό στα συρτάρια μου.

Γι’ αυτό δεν μαζεύω ποτέ τα παιχνίδια μου πριν κοιμηθώ. Έχετε δει ποτέ τακτοποιημένα παιχνίδια να κάνουν γλέντια τρικούβερτα;

Βραδινός «ύπνος»

Οι γονείς μου σπάνε το κεφάλι τους να καταλάβουν αν ο λόγος που ξυπνάω τα τελευταία βράδια και κλαίω είναι α) επειδή βγάζω δόντια (που βγάζω) β) επειδή με καίει το σύγκαμα (ισχύει) ή γ) επειδή έχω ωτίτιδα (σωστό). Λες και δεν φτάνει απλά και μόνο ότι θέλω να πάω στο κρεβάτι τους…

Αναρωτιέμαι, επίσης: αν πας στο Παίδων επειδή κουτσαίνεις (καλά, πότε και πού χτύπησε το παιδί;) και βγαίνεις με διάγνωση ωτίτιδας, αυτό δεν σε κάνει τουλάχιστον αλλοπρόσαλλο; Και το παίρνω ως κομπλιμέντο.