Πρακτική αριθμητική

1. Δεν χρειάζεται κάθε φορά που μετράς να βγάζεις το ίδιο αποτέλεσμα. Μάλλον, όχι δεν χρειάζεται. Απαγορεύεται.
2. Μπορείς να μετράς το ίδιο αντικείμενο σε μια σειρά αντικειμένων πολλές φορές. Εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τη διάθεση της στιγμής.
3. Με την ίδια λογική, μπορείς να παραλείψεις να μετρήσεις κάποια αντικείμενα. Χωρίς καμία συνέπεια, ασφαλώς, στο τελικό αποτέλεσμα.
4. Όπως καταλαβαίνετε, δεν χρειάζεται να μετράς γραμμικά. Δηλαδή, μπορείς από το 9 να πας κατευθείαν στο 20 και να ξαναγυρίσεις μετά, αβίαστα, σε ένα 11 για παράδειγμα ή σ’ ένα 12.
5. Σύμφωνα με τα παραπάνω, τα δάχτυλα των χεριών δεν είναι απαραίτητα 10. Ομοίως, και των ποδιών.
6. Πράξεις, δεν κάνω.
7. Συγκινούμαι βέβαια στη σκέψη ότι θα έρθει μια μέρα που θα ξέρω πόσο κάνει 1 και 1. Είναι που πάντα με γοήτευε η αφαίρεση.
8. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν οι αριθμοί είναι πραγματικά χρήσιμοι για τη ζωή μας. Έχω την αίσθηση ότι αυτοί μας χρειάζονται περισσότερο για τη δική τους ζωή.
9. Υπάρχει και το μηδέν. Αλήθεια, υπάρχει;
10. Ζω με την υπαρξιακή αγωνία ότι θα μου εμφανίζονται συνέχεια καινούριοι άγνωστοι αριθμοί. Το μόνο που θέλω να ξέρω είναι πού τελειώνει αυτό το μέτρημα. Στο 30, στο 50;; Θέλω να ξέρω τα όρια, που θα έλεγε και ο παιδοψυχολόγος που κρύβεται μέσα μου.
11. Ορκίζομαι στους αριθμούς Φιμπονάτσι, ότι δεν θα ξαναμπερδέψω ποτέ το αριθμητικό ‘πολλά’ με το ποσοτικό ‘μεγάλα’, που μόνο στο δικό μου λεξιλόγιο και για ένα μοναδικό λόγο, σημαίνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα.
12. Ορκίζομαι στους μιγαδικούς αριθμούς, ότι θα γίνω φιλόλογος.
13. «Οτιδήποτε μπορεί να μετρηθεί δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μετράει. Και οτιδήποτε μετράει δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να μετρηθεί.(Αϊνστάιν)» Και μ’αυτό, καταλήγω.