Νόμιζα ότι ήμουν διαφορετικός. Πίστευα ότι έχω ένα σπάνιο ταλέντο που με έκανε ξεχωριστό και ακαταμάχητο. Δεν είμαι. Από σήμερα μετράω από το ένα ως το δέκα– με ελάχιστη βοήθεια. Ξεχάστε τον μπέμπη τον αμίλητο, τον ιδιαίτερο, τον ταλαντούχο. Πια, δεν με αναγνωρίζω. Είμαι ένας από όλους σας- ένας οποιοσδήποτε μπέμπης. Κοινότυπος. Φυσιολογικός. Μπανάλ.
Μιλάω.
Δεν σε πιστεύω ότι μιλάς.
Πες «φτου σκουληκομερμηγκότρυπα!»…
Πες » Ωτορινολαρυγγολόγος Σιδηροκάστρου»….
Πες «μασάει η κατσίκα ταραμά;»
Μήπως θέλετε να σας φτιάξω και καφέ;
-νομίζω ισάξιας δυσκολίας…
Πάντως το θέμα δεν είναι τι κανεις αλλα πως το κανεις.
Και, βέβαια, πάντα το θέμα είναι να γίνονται πράγματα…
Μην πτοείσαι! Γιόρτασέ το. Τρέλανέ τους πάλι! Πες τους όλα αυτά που περίμεναν τόσο καιρό κ σε ζάλιζαν, ανίκανοι να αναγνωρίσουν το ταλέντο σου! Μπουρδολόγισε δίχως αύριο, για να μάθουν να προσέχουν τι εύχονται!!!
Διευκρίνιση προς τους θαυμαστές μου: επειδή έμαθα παπαγαλία δέκα λέξεις των δύο συλλαβών -ντάξει το τέτετα έχει τρεις- δεν σημαίνει κι ότι μιλάω ακριβώς…
Επαναλαμβάνω θα το έλεγα. Μπορείτε να κρατήσετε τον ενθουσιασμό σας για μετά τα 3 μου, όταν φαντάζομαι θα έχω βάλει μαζί σε πρόταση 3 λέξεις μόνος μου που θα βγάζουν νόημα και τις οποίες δεν θα καταλαβαίνει μόνο η μαμά…
άφησες τη μαμά να απαντάει στο μπλογκ ΣΟΥ;
Ποτέ. She is not funny enough. Μάλλον με χάκεψαν…
Επίσης έχω προσέξει ότι καμία φορά πηδας κάποιον αριθμό. Ποιοι δεν σου αρέσουν;
Το πέντε, γιατί είναι στη μέση. Κι εγώ είμαι των άκρων.
Μπεμπάκο αν κάτσεις λίγη ώρα και το καλοσκεφτείς… κατά βάσει όλοι μας τα ίδια πράγματα κάνουμε μπεμπάκοι και μεγαλύτεροι
Είμαι καταδικασμένος, λοιπόν.
eftixos na les. eisai normal.
Τρε μπανάλ το νορμάλ…
Ζήλεια ψώρα! Εγώ είμαι 23 κι ακόμα μόνο η μαμά με καταλαβαίνει!!!!
Προτάσεις έχω κάνει κ με περισσότερες δικές μου λέξεις!!!! Δισύλλαβες ΠΑΝΤΑ!!!
Καταρχάς, είμαστε κι οι δύο 23. Αυτό που μας καταλαβαίνουν οι μαμάδες μας πρέπει να το κοιτάξουν.
Εγώ αδυνατώ να με καταλάβω.
Έχεις ένα δίκιο…. Ιδίως το «λίκα λίκα κουλίκι» κι εμένα με προβληματίζει λίγο…